بازی «سفالگر»:
ایران در آغاز دوره اسلامی، شاهد تحولات فرهنگی گسترده‌ای بود. یکی از این تحولات، کنار گذاشتن ظروف فلزی و روی آوردن به استفاده گسترده از ظروف سفالی در زمینه‌های مختلف زندگی بود. این دوره عرصه پیدایش نمونه‌ای عالی از ترکیب هنر و کاربرد بود که در آن خاک در قالب ظروف سفالی تا حد اثری هنری تعالی می‌یافت. در بازی «سفالگر»، بازیکنان در نقش استادکاران سفالگری برای پختن ظروف سفارش داده شده در بازار با یکدیگر رقابت می‌کنند. آن‌ها شاگردان خود را به ناحیه‌های مختلف می‌فرستند تا مواد مورد نیاز ظرف‌های سفارش داده شده را جمع‌آوری کنند و زودتر از سایر بازیکنان ظرف‌ها را بپزند. بازیکنی که بتواند پیش از دیگران یک ظرف را کامل کند، کارت آن ظرف را برمی‌دارد و امتیاز آن را به دست می‌آورد. با رسیدن مجموع امتیازات یک بازیکن به عدد ۲۰، بازی به پایان می‌رسد. بازیکنی که بیشترین امتیاز را به دست بیاورد، برنده این بازی خواهد بود. هدف بازیکنان در بازی «سفالگر»، کسب امتیاز از طریق پختن کارت‌های ظرف است. بازیکنان برای پختن ظروف به منابع مختلفی مانند گِل، نشان ظرف، کارت رنگ و نشان طرح احتیاج دارند. بازیکنان این منابع را با برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی در ارسال شاگردان خود به بخش‌های مختلف صفحه بازی انجام می‌دهند. صفحه بازی به ۶ بخش تقسیم شده است که عبارتند از: بخش تهیه گِل، کارگاه سفالگری، بخش بازار رنگ، بخش کارگاه نگارگری، بخش کوره سفالگری و بخش کارت‌های ظرف. بازی «سفالگر» که یک بازی کاملاً ایرانی می‌باشد، توسط شرکت هوپا و با همکاری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تولید شده است.
